Psychoterapia behawioralno-poznawcza (CBT) jest to metoda leczenia problemów psychicznych, zachowań człowieka oraz trudności emocjonalnych, która skupia się przede wszystkim na teraźniejszości. Ma bardzo jasną strukturę, zwykle z góry określony czas trwania, procedurę i cel.
W trakcie terapii przeprowadza się ćwiczenia z pacjentem i wykorzystuje się różne techniki poznawcze i behawioralne, by dopasować ją do zaburzenia. Inaczej psychoterapeuta będzie rozmawiał podczas leczenia depresji, fobii, zaburzeń u dzieci czy zespołu stresu pourazowego. Celem jest rozpoznanie tych negatywnych myśli i przekonań, zaobserwowanie ich zgubnego wpływu na emocje i wpływu emocji na zachowanie, a następnie takie przeformułowanie przekonań, aby w ich następstwie pojawiały się zdrowsze emocje, a pacjent nie zachowywał się w bolesny dla siebie i innych sposób.
Pacjent odpowiada na liczne pytania terapeuty, a ten szuka w wypowiedziach rozmówcy sprzeczności. Dzięki temu człowiek zmuszony jest do ponownego przemyślenia danych kwestii, wyciągnięcia wniosków i samodzielnego odkrycia problematycznych aspektów swojego rozumowania. Terapia poznawczo-behawioralna skupia się przede wszystkim na myślach i emocjach, do których mamy dość łatwy dostęp oraz na widocznych gołym okiem działaniach, a nie na nieświadomych i podświadomych elementach człowieka. Zajmuje się przede wszystkim teraźniejszością, a nie przeszłością, wierząc, że każdą bolesną emocję, negatywne przekonanie i nieodpowiednie zachowanie da się zmienić, nawet jeżeli utrwaliły się bardzo wcześnie i trwają wiele lat.
